واقعیت این است که هر مسئول دولتی که پرکار تر باشد و برای پیشبرد اهداف دولت و نظام، فعال تر برخورد کند ونظرات بیشتری را مطرح و عملکرد بیشتری داشته باشد بیشتر مورد توجه رسانه ها و گروه های سیاسی خواهد بود و اگر چه کارها و نظرات او با برکات و آثار مثبتی نیز همراه خواهد بود و مدافعان زیادی خواهد داشت اما به همان اندازه،منتقدان ومخالفان او نیز نسبت به بقیه مسئولان افزایش می یابد.
اقای رحیم مشایی با حضور در سازمان میراث فرهنگی، وبه عنوان مشاور مورد اعتماد رئیس جمهور و درحال حاضر به عنوان رئیس دفتر دکتر احمدی نژاد، در زمینه های مختلف به طرح نظرات خود ودولت پرداخته و درجریان بخش عمده ای از عملکردهاو اقدام های دولت است در نتیجه طبیعی است که در مورد برخی از سخنرانی ها و اقدامات ایشان انتقادهایی مطرح شود اما نباید تصور کنیم کسی که پرکار است و اظهار نظر و کار بیشتری انجام می دهد مسئله دار است و نباید با طرح اتهامات او را زیر سوال ببریم و بیش از واقعیت حساسیت ایجاد کنیم.
شرایطی که برای آقای رحیم مشایی ایجاد شده قبلا نیز در مورد سایر مسئولان دولت درایران و حتی سایر کشورها تجربه شده است و هر کس که پرکار تر واثر گذار تر است با انتقادهایی از سوی مخالفان، منتقدان و گروه های سیاسی و.... مواجه می شودو جنجال های خبر وحاشیه سازی هایی را به دنبال دارد اما تنها گذشت زمان است که اثبات می کند چه کسی با مشکل روبه روست و چه کسانی بیهوده به جریان سازی و حاشیه ها و جنجال ها دامن زده اند .
نمونه این جنجال ها در سال گذشته ودررابطه با پرونده اقدامات سازمان میراث فرهنگی در دیوان محاسبات مطرح شد اما یک سال بعد ثابت شد که آقای رحیم مشایی تبرئه شده و تخلف نکرده است .
قطعا در سال ها و ماه های آینده نیز بخش دیگری از اقدامات مثبت ایشان و سایر مسئولان دولت برای مردم ورسانه ها مشخص شد و تنها باید صبور بود و منتظر ماند تا نتایج کارها به بار بنشیند. البته این موضوع به این معنا نیست که افرادی چون رحیم مشایی اشتباه یا خطای در گفتار و رفتار ندارند اما اصل مسئله این است که انتقادها و حاشیه سازی و جنجال ها باید متناسب با حرف و رفتار رحیم مشایی باشد و دوم و مهمتر این که سازنده باشد و مانع تکرار اشتباه مسئولان شود و چهره خدمتگزاران به کشور را مخدوش نکند.
در غیر این صورت، هر گونه جنجال آفرینی و حاشیه سازی و اتهام افکنی، باعث می شود که روند خدمت به کشور و مردم متوقف یا کند شودو باعث دلسردی مسئولان و ایجاد ابهام درافکار عمومی شود که به مراتب از اشتباه های احتمالی مسئولان مخرب تر است.
تنها در گذر زمان می توان دریافت که عملکرد آقای رحیم مشایی تا چه حد به نفع حرکت دولت و کشور است و درسال های می توان درک کرد که آیا آقای اسفندیار رحیم مشایی طی 5 سال گذشته و با کارها و اقداماتی که انجام داده و مجموعه بحث هایی که برانگیخته و در پست «ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری»، «معاون اولی رئیس جمهور» و «ریاست دفتر رئیس جمهور» ، درست عمل کرده یا خیر و این که باید صبر کرد تا مشخص شود که اصولا در مورد او چگونه باید قضاوت کرد؟
آیا او «انسانی مؤمن، خودساخته و دلباخته حضرت ولی عصر(عج) با تعهدی عمیق و آگاهانه به خط نورانی ولایت و مبانی جدی جمهوری اسلامی و خدمتگزاری توانمند و صدیق به ملت» است یا چشم اسفندیار و پاشنه آشیل دولت چندان که منتقدان می گویند؟
درباره آقای مشایی تحلیل هایی از جهات مختلف مطرح شده است.
برخی می گویند که مدیری کارآمد و خدمتگزاری بی نظیر است که ناشناخته مانده و در حق او جفا می شود. عده دیگری نیز می گویند که او از شدت دوستی و اخلاص، خود را وقف رئیس جمهور کرده است.
گروه سوم می گویند که او با حاشیه سازی می کوشد باری از دوش رئیس جمهور و دولت بردارد و سپر بلا شود.
عده چهارم می گویند که مشایی به عمد می کوشد میان رئیس جمهور و جبهه اصولگرایان «تمایز» قائل شود و نشان دهد احمدی نژاد تافته جدا بافته است تا شاید به این ترتیب دل دیگران را به دست آورد و آرای خاموش و حاشیه را جمع آوری کند.
گروه پنجم گفته اند که مشایی یک سوءتفاهم بزرگ برای رئیس دولت است و مثل یک انسان ناشی، هزینه می تراشد.
عده دیگر یا گروه ششم که افراطی هستند ودنبال کشف توطئه هستند معتقدند که آقای مشایی باتوجه به مختصات فکری و شخصیتی او بخشی از جریان «نفوذ» و فتنه جدید است .
گروه هفتم معتقدند که اسفندیار رحیم مشایی هر که باشد به عنوان ریاست دفتر رئیس جمهور کار سختی دارد و رئیس دفتر رئیس جمهور کار ویژه و شأنیت خاص خود را دارد. ذاتاً یک کار اجرایی و دفتری پرحجم است. رئیس دفتر منطقاً باید از حجم کارهای رئیس جمهور بکاهد و به تنظیم امور بپردازد. دفتر، اندرونی نهاد ریاست جمهوری است و باید بی حاشیه ترین جاها باشد. اما رحیم مشایی باعث افزایش حاشیه ها شده است و چون پرکار است و سخنرانی زیاد می کند باعث افزایش حاشیه ها و انتقادها می شود . براین اساس، باید رحیم مشایی را مشاور عالی رئیس جمهور منصوب می کردند تا حاشیه های کار او باعث افزایش انتقادها نشود.
تبیین گفتمان دولت بر عهده شخص رئیس جمهور است و وقتی رحیم مشایی وارد این حوزه می شود باعث افزایش انتقادها می شود و رئیس جمهور مجبور می شود که اعلام کند حرف او حرف دولت است. بنابراین، رحیم مشایی نباید مرز کار دفتر را با ایدئولوژی پردازی به هم بریزد.اگر او اصرار دارد که از سر ابهام حرف بزند جای این کار در حوزه و دانشگاه و در محضر صاحب نظران است تا آن نظرات وافکارنقد و بررسی شود و هرچه هست دفتر رئیس جمهوری پرکار مانند احمدی نژاد جای این حاشیه ها و مجادله ها نیست.
این که کدام دسته از نظرات به واقعیت نزدیک تر است در گذر تاریخ مشخص خواهد شد و برای ارزیابی واقعیت هاو جوانب موضوع تنها باید صبر کرد تا واقعیت هر پدیده مشخص نشود تنها نکته ای که واضح است این است که نباید شتابزده قضاوت کنیم و از اتهام زدن ودروغ بستن باید خودداری کنیم و به تفاهم و تعامل نیروهای کشور کمک کنیم و از خدمتگزاران به کشور قدردانی کنیم .